ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ

6 Δεκέμβρη 2008, σαββατόβραδο στα Εξάρχεια, η εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα συγκλόνισε το πανελλήνιο και έβγαλε την νεολαία στο δρόμο. Η σφαίρα που σκότωσε τον Αλέξη, έσπασε τις ήδη οριακές κοινωνικές ισορροπίες, απελευθερώνοντας την συσσωρευμένη οργή που εδώ και πολλά χρόνια προκαλείται απ’ το καταπιεστικό σύστημα. Αποτέλεσε την αφορμή για χιλιάδες νέους – μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες –να βγουν στο δρόμο διεκδικώντας περισσότερη ζωή, περισσότερα δικαιώματα. Τα συνθήματα ενάντια στην καταστολή και την κυβέρνηση των δολοφόνων ακούγονταν για μέρες σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.
Ένα χρόνο μετά, τα αδιέξοδα και η απόρριψη της νεολαίας, η καταπίεση, η αστυνομοκρατία και η καταστολή, οι αιτίες που γέννησαν τον Δεκέμβρη συνεχίζουν να υπάρχουν και να εντείνονται. Με το βάθεμα της κρίσης αυτές οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται, μεγάλες κοινωνικές ομάδες συμπιέζονται προς τα κάτω και άλλες οδηγούνται στην εξαθλίωση. Όλα αυτά για να μην πάνε οι πλούσιοι στο ταμείο, για να πληρώσουν οι από κάτω-οι πολλοί την κρίση.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες (επιδόματα αλληλεγγύης κλπ), δεν διαφοροποιείται πουθενά από την πολιτική της Ν.Δ., την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε. και το Σύμφωνο Σταθερότητας για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα», που περιλαμβάνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα. Την ιδία στιγμή η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικά χαρακτηριστικά. Οι απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων στα stage, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην ίδια ακριβώς λογική εντάσσεται και η προσπάθεια συνέχισης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της παιδείας μέσω της ισοτίμησης των πτυχίων των ΚΕΣ με αυτά των ΑΕΙ και αναβάθμισης τους σε σχέση με αυτά των ΤΕΙ. Μπορεί να μπλοκάρει της άδειες λειτουργίας που μοίρασε η ΝΔ αμφισβητώντας όμως μόνο τον τρόπο με τον οποίο δόθηκαν, ενώ παράλληλα η υπουργός Παιδείας δηλώνει πως θα συνεχίσει την πολιτική αναγνώρισης των ΚΕΣ.
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ
Η νεολαία αποτελεί το πειραματόζωο για τα νέα μέτρα που έρχονται και αντιμετωπίζεται ρατσιστικά από το σύστημα για να εμπεδωθεί συνολικά μια κοινωνία χωρίς δικαιώματα. Είναι η γενιά των 700 ευρώ, η γενιά των 400 πλέον ευρώ, η γενιά του άρθρου 16, των μαθητικών καταλήψεων, η γενιά των stage, η γενιά του Δεκέμβρη. Είναι η πρώτη γενιά που ξέρει πως θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Χωρίς τις στοιχειώδεις αλλά υπαρκτές κατακτήσεις της προηγούμενης γενιάς στην εργασία και το 8ωρο, στην κοινωνική ασφάλιση, υγεία και πρόνοια, στους μισθούς και τις συντάξεις, στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, στην αξιοπρέπεια. Η νεολαία βρίσκεται ανάμεσα στους τοίχους της απόρριψης, του αποκλεισμού και της αστυνόμευσης. Βρίσκεται ανάμεσα στους τοίχους μιας ζωής που μας υπόσχεται ολοένα και λιγότερα ολοένα και χειρότερα πράγματα. Μια ζωή που οι νεολαίοι εκτελούν, πειθαρχούν, ακούνε, βλέπουν αλλά ούτε μαθαίνουν, ούτε δημιουργούν, ούτε ζουν.
Είναι οι μαθητές που το δόγμα των κυβερνήσεων για την παιδεία-εμπόρευμα, τους εγκλωβίζει ανάμεσα στο καταναγκαστικό σχολείο – εξεταστικό κέντρο και το φροντιστήριο, χωρίς να μορφώνονται, αφήνοντας τους ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και καμιά δημιουργική διέξοδο. Είναι οι φοιτητές που έχοντας περάσει των Γολγοθά των εξετάσεων, αντιμετωπίζονται ως πελάτες των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και προετοιμάζονται ώστε να γίνουν ευέλικτα και υπερεξειδικευμένα εργαλεία για τις πολυεθνικές. Είναι οι νέοι εργαζόμενοι, χωρίς σταθερή και μόνιμη δουλειά, χωρίς πλήρη εργασιακά δικαιώματα και με την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας. Είναι η γενιά που ζει την καταπίεση και τα αδιέξοδα και όταν αποφασίζει να διεκδικήσει, να αντιδράσει συναντά απέναντι της την άγρια καταστολή.
Τα περιστατικά όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατώνται βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Από την αστυνομοκρατία και τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, που κοστίζουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές μέχρι και την εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του άσυλου, η καταστολή ολοένα και περισσότερο είναι η απάντηση σε όσους συλλογικά αντιστέκονται. Η θωράκιση του κράτους και η φιλολογία περί «τρομοκρατίας» από τους κονδυλοφόρους του συστήματος και το ακροδεξιό ΛΑΟΣ δείχνουν το φόβο τους για τους νέους Δεκέμβρηδες που θα έρθουν. Δείγματα γραφής άλλωστε έδωσε και το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» κατά την πορεία του Πολυτεχνείου με τις αναίτιες αθρόες προσαγωγές διαδηλωτών με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση του κινήματος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους πρέπει και φέτος να κατέβουμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ. Μαζί με τους μαθητές, τους καθηγητές, τους δασκάλους, τους ωρομίσθιους, τους απολυμένους των stage, τους εργαζόμενους και τους άνεργους και τους μετανάστες. Τους οποίους καλούμε σε συμπόρευση και στο συλλαλητήριο της Δευτέρας ώστε αυτό να πάρει παλλαϊκά χαρακτηριστικά και να αποτελέσει έναυσμα για τη κλιμάκωση και τη συνέχιση των κινητοποιήσεων.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι δολοφόνοι
Να διαλυθούν ΜΑΤ-ΕΚΑΜ-Ειδικοί φρουροί. Να αφοπλιστεί η αστυνομία. Να απαγορευτούν τα χημικά
Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων –Να ξηλωθούν οι κάμερες από παντού-Έξω η αστυνομία από τις πορείες
Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ-Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς-Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
Κατάργηση όλων των νόμων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης που ιδιωτικοποιούν το δημόσιο αγαθό της παιδείας και της έρευνας
Κατάργηση της βάσης του 10 - Όχι στο σχολείο - εξεταστικό κέντρο
Ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις
Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους-Να καταργηθούν άμεσα όλες οι ευέλικτες και ελαστικές μορφές απασχόλησης
Όχι στην ελαστική εργασία, στους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, στους εργαζόμενους με μπλοκάκι, στην ομηρία των συμβασιούχων, πρόσληψη όλων με μόνιμη και σταθερή δουλεία
Προσλήψεις 100.000 θέσεων πλήρους και μόνιμης απασχόλησης, ώστε να καλυφθούν τα κενά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στην έρευνα και στην κοινωνική πρόνοια
Επίδομα ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού χωρίς προϋποθέσεις. Να το δικαιούνται και οι νέοι που βγαίνουν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας αν μετά από 2 μήνες δεν έχουν βρει δουλειά
Να μπει τέλος στην ασυδοσία και ατιμωρησία της εργοδοσίας-Τα εργατικά «ατυχήματα» είναι δολοφονίες
Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση και ψυχαγωγία για τη σπουδάζουσα νεολαία
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ:
Διενέργεια συντονιστικού με συμμετοχή φοιτητικών συλλόγων, εργατικών σωματείων και φορέων το Σάββατο 5/12
Πορεία Κυριακή 6/12 στις 12.00 από το Παράρτημα
Συλλαλητήριο τη Δευτέρα 7/12 στις 12.00 από το Παράρτημα σε συμπόρευση με σωματεία φορείς σχολεία που έχουν πάρει αντίστοιχη απόφαση και κατάληψη της σχολής την ίδια μέρα

Γιατί Διαδηλώνουμε;

Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου πέρυσι άναβαν κεράκια στη μνήμη του Αλέξανδρου. Φέτος ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν από θέση εξουσίας την νεολαία που αγωνίζεται. Η ΝΔ πέρυσι έπνιγε στα χημικά και στο ξύλο τις διαδηλώσεις, αφού νωρίτερα η αστυνομική ασυδοσία έριχνε έναν 16χρονο νεκρό. Φέτος με τον νέο της αρχηγό θεωρεί ότι δεν είχε όσο αυστηρή στάση έπρεπε απέναντι στην οργή της νεολαίας. Το ΚΚΕ πέρυσι κατήγγειλε την εξέγερση και οραματίστηκε μια «πραγματική λαϊκή εξέγερση που δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι». Φέτος απέχει από τις διαδηλώσεις και κάνει «μέτωπο» με τον εαυτό του.

Γιατί να Κατέβουμε στο Δρόμο στις 6 και 7 Δεκέμβρη;

Διαδήλωση Μνήμης: Δεν ξεχνάμε ότι ένας 16χρονος σκοτώθηκε χωρίς λόγο. Δεν ξεχνάμε ότι το γεγονός δεν ήταν μεμονωμένο, αλλά κρίκος σε μια μεγάλη αλυσίδα. Δεν ξεχνάμε το κύμα οργής και αγανάκτησης, την κραυγή απελπισίας και απόγνωσης, την έκρηξη νεότερων και μεγαλύτερων. Δεν ξεχνάμε ότι αυτή την έκρηξη η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πήγαν να την ταυτίσουν με τις σπασμένες βιτρίνες. Δεν ξεχνάμε το φόβο που προκαλέσαμε στο κατεστημένο σε όλη την Ευρώπη, όταν κατεβαίναμε κατά χιλιάδες στο δρόμο.

Διαδήλωση Άρνησης: Ενός κόσμου κι ενός συστήματος γεμάτου σαπίλα και υποκρισία. Που τάχα ακούει τη νεολαία με συμπάθεια και κατανόηση. Που όμως την επόμενη μέρα μας ξαναφορτώνει τα προβλήματά του. Μας κάνει τη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Είναι άρνηση των αδιεξόδων και της απόγνωσης. Άρνηση της επιβίωσης. Άρνηση του να ζεις για να δουλεύεις. Άρνηση του χρόνου που δεν είναι ελεύθερος. Άρνηση των χώρων που εμπορευματοποιούνται. Άρνηση της ζωής που είναι βουλιαγμένη στο νάρκωμα, στην κατανάλωση, στην αδιαφορία και στην απομόνωση.

Διαδήλωση Ενότητας: Ο Δεκέμβρης πέρυσι μας ένωσε όλους. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, νέους και μεγαλύτερους, από διαφορετικές περιοχές και κοινωνίες. Μας ένωσε σε ένα ποτάμι οργής και αγανάκτησης για την ευκολία με την οποία αφαιρείται μια ζωή. Ένωσε πολύ διαφορετικό κόσμο, με διαφορετικά προβλήματα που όμως είδαμε μια κοινή αιτία: Ότι πυροβολούν τη γενιά μας με αδιέξοδα. Ότι έχουμε απέναντί μας μια εξουσία κι ένα κράτος που μοιράζει σφαίρες στη νεολαία και δισεκατομμύρια στις τράπεζες. Ο δρόμος είναι στην ενότητά μας, όχι στον κατακερματισμό μας.

Διαδήλωση Ταυτότητας: Γιατί έχουμε ανάγκη ένα ισχυρό, μαχητικό ρεύμα της αριστεράς στην κοινωνία που να δίνει αγώνες και μάχες καθημερινά. Να συγκροτεί ένα ρεύμα αλλαγής παντού. Δίπλα και μέσα στην νεολαία που πνίγεται από τα αδιέξοδα του συστήματος, δίπλα και μέσα στον εργαζόμενο κόσμο που πληρώνει ακριβά την κρίση, δίπλα και μέσα στους «συνηθισμένους ανθρώπους». Αυτή είναι η ταυτότητα και η φυσιογνωμία μιας σύγχρονης, χρήσιμης και ζωντανής αριστεράς.

Διαδήλωση Συνείδησης: Ακόμη κι αν μας λένε ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε, ξέρουμε τι δεν θέλουμε. Και μπορούμε σιγά σιγά, να κατακτάμε μια νέα γνώση και νέα συνείδηση. Αυτή η γενιά, ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιεί, φωνάζει ότι τέλειωσε μια ολόκληρη εποχή. Στην αρχή με τυχαίες εκρήξεις ενάντια στο σύστημα, αλλά στη συνέχεια με συλλογικότητα και με οργάνωση. Για μια νεολαία, ούτε απολίτικη, αλλά ούτε φυλακισμένη στα όρια του παρελθόντος. Μπορούμε να φτιάξουμε μια νέα συνείδηση που να ανταποκρίνεται στη νέα εποχή.

Οργάνωση Σπουδάζουσας

ΚΟΕ