Η γενική συνέλευση ΕΙΝΑΙ η μοναδική διαδικασία που απέμεινε στους φοιτητές για:
• Να ενημερώνονται για τις εξελίξεις στο χώρο τους.
• Να συζητούν τα προβλήματα που τους αφορούν.
• Να λαμβάνουν μέτρα και αποφάσεις ώστε να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους.
Κυριαρχεί η αντίληψη ότι οι συνελεύσεις ανήκουν στις παρατάξεις και ότι το αμφιθέατρο γίνεται αρένα όπου οι παρατάξεις σφάζονται για θέματα που πολλές φορές κανείς δεν καταλαβαίνει και χωρίς να βγαίνει κανένα συμπέρασμα.
Ως αποτέλεσμα οι συνελεύσεις έχουν πάρει απρόσωπο χαρακτήρα και η διαδικασία τους, ή θεωρείται κάτι το άχρηστο ή αφήνει αμέτοχους και παθητικούς όσους φοιτητές αντέχουν να τις παρακολουθήσουν. Έτσι καταλήγει σε φιέστα, με τις παρατάξεις να προβάλλουν το μαγαζάκι τους αγνοώντας το κοινό καλό των φοιτητών.
Εμείς , ως Αριστερά Σχήματα, αντίθετοι στη σημερινή κατάσταση, θεωρούμε ότι οι συνελεύσεις ανήκουν στους φοιτητές και όχι στις παρατάξεις. Έτσι απαιτούμε ένα ενιαίο φοιτητικό κίνημα το οποίο:
• Θα υπερασπίζεται τα φοιτητικά συμφέροντα.
• Θα προτείνει λύση των προβλημάτων μας
• Θα χτυπάει αυτούς που φτιάχνουν τη ζωή μας χωρίς εμάς με οργανωμένες ενέργειες
• Δε θα διασπά τον κόσμο , θέτοντας του αποπροσανατολιστικά διλλήματα.
• Θα ενώνει τον κόσμο και θα κινείται με βάση ένα σχέδιο το οποίο θα εκφράζει τα συμφέροντα όλων των φοιτητών.
Θεωρούμε αυτονόητο ότι η αριστερά οφείλει να συντονιστεί πάνω σε αυτό στο στόχο. Καλούμε ανοιχτά τις αριστερές παρατάξεις , την ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ και την ΠΚΣ, να συντονίσουμε τις προσπάθειες μας πάνω σε αυτά που συμφωνούμε για να αγωνιστούμε με όλους τους φοιτητές για δημόσια και δωρεάν παιδεία. Είναι εφικτό ένα κοινό πλαίσιο στις συνελεύσεις το οποίο, όπως έχει ξαναφανεί, μπορεί να ταράξει τα νερά και να πετύχει νίκες. Πάνω σε αυτό το στόχο, τα Αριστερά Σχήματα ήδη εδώ και 2 χρόνια πρωτοστάτησαν σε μια συνεργασία αριστερών παρατάξεων και ανένταχτων φοιτητών την Αριστερή Ενότητα.
Ζητάμε από κάθε φοιτητή να πάρει ενεργό ρόλο σε όλες τις συνελεύσεις και να φωνάξει:
• Μπορούμε, να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
• Θέλουμε συλλογικούς, μαζικούς και ενωτικούς αγώνες ώστε να ζήσουμε στο πανεπιστήμιο που δικαιούμαστε. Ένα πανεπιστήμιο με δωρεάν βιβλία, που δε θα απαιτεί από μας να πληρώσουμε για να μάθουμε, που θα σέβεται τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας και που δε θα μας επιβάλλει τον ανταγωνισμό ως νοοτροπία.
Το πολυτεχνείο άλλωστε, μπροστά στο οποίο βρισκόμαστε, αυτό ακριβώς μας διδάσκει.
