ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Οι στόχοι και τα καθήκοντα για το φοιτητικό κίνημα
Η κυβέρνηση Καραμανλή μένει στην ιστορία σαν κυβέρνηση των σκανδάλων, της μίζας, της ακρίβειας, του Βατοπεδίου, της όλο και μεγαλύτερης φτώχειας, των ιδιωτικοποιήσεων και των ξεπουλημάτων, του σκοτώματος της Ολυμπιακής, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ.
Η κυβέρνηση Καραμανλή θα μείνει στην ιστορία σαν ο ορκισμένος εχθρός της Δημόσιας Παιδείας. Αν και απέτυχε να αναθεωρήσει το άρθρο 16 και να αναγνωρίσει ευθέως τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, εξακολουθεί τον κατήφορο της ιδιωτικοποίησης χωρίς φραγμό:
▪ Ψηφίζει σαν κλέφτης, μέσα στο καλοκαίρι, στο θερινό τμήμα της Βουλής, τον νόμο 3696 που αναγνωρίζει τα κολέγια και προβλέπει την ισοτίμηση των δικαιωμάτων των αποφοίτων τους με εκείνα των δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ.
▪ Προσπαθεί να εφαρμόσει τον νόμο πλαίσιο. Πριν το καλοκαίρι εκβίαζε τα ιδρύματα με τους τετραετείς προγραμματισμούς και τους εσωτερικούς κανονισμούς. Σήμερα στις περισσότερες σχολές οι φοιτητές δεν έχουν συγγράμματα, αναγκάζονται να πληρώσουν ή να δανειστούν βιβλία, ή αυτά που παίρνουν δεν καλύπτουν όλη την εξεταστέα ύλη.
▪ Στραγγαλίζει οικονομικά τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Κόβει χρόνο με τον χρόνο τη χρηματοδότηση. Εσκεμμένα απαξιώνει, συκοφαντεί, οδηγεί στο μαρασμό τη δημόσια τριτοβάθμια για να οδηγήσει αποφοίτους – πελάτες στα κολέγια. Ο προϋπολογισμός για την παιδεία έφτασε φέτος στο αρνητικό ρεκόρ του 2,74% - αντί για το προεκλογικά διαφημιζόμενο 5%.
▪ Επιχειρεί να αλλάξει τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια βάζοντας τους «λαγούς» της να κάνουν προτάσεις, να ρίχνουν ιδέες, να δίνουν συνεντεύξεις. Κεντρικός άξονας του κυβερνητικού σχεδιασμού είναι το Πανεπιστήμιο με πολλαπλά εξεταστικά φίλτρα και μηχανισμούς απόρριψης, στο όνομα της αποσύνδεσης του Λυκείου από τις εξετάσεις.
Οι εξελίξεις αυτές έρχονται λίγους μόνο μήνες μετά την ταφόπλακα που μπήκε στην προσπάθεια αναθεώρησης του Συντάγματος και του άρθρου 16 Όμως αυτή η κυβέρνηση, αυτός ο υπουργός έχουν ορκιστεί να ιδρύσουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Καταστρατηγώντας το Σύνταγμα, αποδεικνύοντας πόσο το σέβονται όταν υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Φρόντισαν για αυτό το λόγο να δημιουργήσουν την πελατεία που θα στελεχώσει το «όραμα» της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: Μόνο πέρσι 18.000 μαθητές έμειναν έξω από τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ λόγω της βάσης του 10, ενώ ακόμα 40.000 εγκαταλείπουν το ενιαίο λύκειο για τα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ, χωρίς προοπτική ένταξης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η αναγνώριση των κολεγίων σημαίνει αυτόματα την συμπίεση των πτυχίων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης προς τα κάτω. Σημαίνει ότι ανοίγει ένας χρυσοφόρος ορίζοντας υπερκερδών για τα παραμάγαζα της εκπαίδευσης. Σημαίνει ότι εγκαθιδρύεται το πανευρωπαϊκό μοντέλο των δύο κύκλων, των τριετών σπουδών. Σημαίνει ότι και στα ΑΕΙ και ΤΕΙ η πραγματικότητα θα «κολεγιοποιείται», οι σπουδές θα εντατικοποιούνται, οι σχολές θα αποστειρώνονται. Σημαίνει τέλος ότι ανατινάσσεται κάθε εργασιακό και επαγγελματικό δικαίωμα και την αγορά κυριαρχεί το ατομικό πτυχίο, τα ατομικά δικαιώματα ή ακόμα χειρότερα οι ατομικές ευκαιρίες.
Το Υπουργείο και η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζει τον νόμο σαν αναγκαία ρύθμιση «δικαίωσης» για τους 20.000 σπουδαστές των κολεγίων. Δεν υπήρξε καμιά όμως δικαίωση για τις εκατοντάδες χιλιάδες σπουδαστές και αποφοίτους ΤΕΙ που από τις αρχές της δεκαετίας του 80 στερούνται σαφούς ορισμού επαγγελματικών δικαιωμάτων. Το Υπουργείο Παιδείας παρουσιάζει τον νόμο για τα κολέγια σαν «τακτοποίηση» και θεσμοθέτηση κανόνων. Όμως η ιδιωτικοποίηση της παιδείας δεν έχει καμιά σχέση με τη θεσμοθέτηση κανόνων. Η μόνη δυνατή τακτοποίηση είναι η κατάργηση των κολεγίων και η συγκεκριμένη μέριμνα για τους μέχρι σήμερα αποφοίτους και σπουδαστές.
Στα ΤΕΙ η κατάσταση είναι τραγική και τίθεται ζήτημα ύπαρξης για πολλές σχολές. Τα ΤΕΙ ερημώνουν αφού δεν έχουν καινούργιους εισακτέους, ενώ και αυτοί που πρόλαβαν να πάρουν το πτυχίο τους βλέπουν το μέλλον τους μαύρο αφού ολόκληρα τμήματα παύουν να υπάρχουν ενώ άλλα συγχωνεύονται. Μόνο φέτος 50 τμήματα ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα δεν έχουν πρωτοετείς.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ποια είναι η αναγκαία κατεύθυνση για το φοιτητικό κίνημα;
▪ Αντικυβερνητική γιατί τα κολέγια, η υποχρηματοδότηση, η εφαρμογή του ν. πλαίσιο (λίστα συγγραμμάτων, εσωτερικοί κανονισμοί), η αξιολόγηση αποτελούν βασικότατη επιλογή της ΝΔ και προσωπικό στοίχημα του Στυλιανίδη. Αλλά είναι επίσης απαραίτητο το φοιτητικό κίνημα να αρθεί στο ύψος της κοινωνικής αγανάκτησης για την οικονομική κρίση, την φορομπηξία, τον νέο προϋπολογισμό φτώχειας, την ακρίβεια, τη δραματική χειροτέρευση των όρων ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας. Πολιτικό φοιτητικό κίνημα που παλεύει για την ανατροπή της κυβέρνησης, την ανατροπή της πολιτικής που μαζί τα τελευταία χρόνια υλοποιούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού.
▪ Αντι- ΕΕ γιατί τα κολέγια είναι άμεση συνέπεια των οδηγιών 36/05 και 48/89 της ΕΕ προς την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση (τις οποίες οδηγίες η εκάστοτε κυβέρνηση περιχαρώς έσπευδε να υλοποιήσει). Τα πρόστιμα και οι εκβιασμοί της Κομισιόν έπεφταν βροχή, και οι κυβερνήσεις του δικομματισμού έβρισκαν φτηνή δικαιολογία για να κάνουν το Σύνταγμα κουρελόχαρτο.
▪ Αντι-ΔΑΠίτικη γιατί η ΔΑΠ πρωταγωνίστησε και πρωταγωνιστεί στην ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, στην αναγνώριση των κολεγίων, δρώντας σαν η πέμπτη φάλαγγα της ιδιωτικοποίησης μέσα στις σχολές. Οι φραστικές και για προσχηματικούς λόγους διαφοροποιήσεις δεν μπορούν να είναι αξιόπιστες από τους χειροκροτητές και τις κουστωδίες των κυβερνητικών υπουργών.
Το φοιτητικό κίνημα σε πανελλαδικό επίπεδο την επόμενη περίοδο πρέπει να επιμείνει πρώτα από όλα σε μια αντικυβερνητική γραμμή. Να υπερασπίζει την δημόσια - δωρεάν Παιδεία (για την ακρίβεια ότι έχει ακόμη απομείνει). Να θέτει την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων σε πρώτη προτεραιότητα. Να αντιπαλεύει την κατάργηση της σχέσης σπουδές – εργασία. Να διεκδικεί πτυχία ισχυρά με εργασιακά δικαιώματα και καθολικά αναγνωρισμένο το κοινωνικό δικαίωμα στη δουλειά. Να αναδεικνύει τον νόμο για τα κολέγια με όρους «συνταγματικής εκτροπής» και να παλεύει για την κατάργησή του. Να απαιτεί την ανυπακοή και μη εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών 36/05 και 48/89. Να προσπαθεί να μπλοκάρει σε όλα τα τμήματα την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο. Τέλος να αναζητήσει τρόπους, μορφές διαδικασίες ώστε να στηθεί ξανά το πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Χρειαζόμαστε δηλαδή ένα φοιτητικό κίνημα που να έχει αντίπαλο, συμμαχίες, σχέδιο, να βάζει την παιδεία με όρους κινήματος στη δημόσια διάταξη, να καθορίζει την πολιτική ατζέντα και να είναι επικίνδυνο για την κυβέρνηση και τους δικομματικούς σχεδιασμούς.
Παλεύουμε:
1. Να καταργηθεί ο νόμος για τα κολέγια 3696/2008. Καμιά αναγνώριση των κολεγίων, καμιά ισοτίμηση των πτυχίων.
2. Να δοθούν άμεσα δωρεάν όλα τα βιβλία σε όλα τα τμήματα. Να αποσυρθεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.
3. Να πέσει ο προϋπολογισμός του 2,74% για την Παιδεία.
4. Να μην εφαρμοστεί ο νόμος πλαίσιο, η αξιολόγηση, οι τετραετείς προγραμματισμοί, ο περιορισμός του ασύλου, οι εσωτερικοί κανονισμοί.
Προτείνουμε:
1. Γενικές συνελεύσεις άμεσα σε όλους τους Συλλόγους
2. Πανελλαδική ημέρα δράσης για την Παιδεία στις 21/10, ημέρα απεργίας για ΔΟΕ-ΟΛΜΕ και ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
3. Επιτροπές, Γενικές Συνελεύσεις, Διοικητικά Συμβούλια, Φοιτητικοί Σύλλογοι, σε συνεργασία με την ΠΟΣΔΕΠ να διοργανώσουν εκδηλώσεις ενημέρωσης και κινητοποίησης σε κάθε σχολή
4. Μαζικές παραστάσεις σε συγκλήτους και τμήματα για να δοθούν άμεσα δωρεάν όλα τα βιβλία.
5. Παραστάσεις διαμαρτυρίας και μπλοκάρισμα τμημάτων ή συγκλήτων που υλοποιούν πλευρές του νόμου πλαίσιο.
6. Κοινό σχέδιο δράσης των αριστερών και αγωνιστικών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος με αιχμές τα κολέγια, τα συγγράμματα, την μη εφαρμογή του νόμου, την ανατροπή της συστηματικής υποχρηματοδότησης της δημόσιας παιδείας.
7. Γεγονότα που αναδεικνύουν το μέτωπο της παιδείας σε όλη την κοινωνία, που αναδεικνύουν την αντίθεση δημόσιου – ιδιωτικού, που κατακτούν την συναίνεση, την αποδοχή, την υποστήριξη και συμμετοχή της κοινωνίας στους εκπαιδευτικούς αγώνες.
Στη βάση αυτών η Αριστερή Ενότητα μπορεί να καλέσει δημόσια, ανοιχτά και καθαρά κάθε δύναμη και φορέα της αριστεράς να τοποθετηθεί συγκεκριμένα και να συμπορευτεί σε ένα πολιτικό σχέδιο συσσώρευσης δυνάμεων, αλλαγής συσχετισμού, αντίστασης, αγώνα, νίκης.
